Mimo iż trening EMS uważany jest za najbardziej innowacyjną formę aktywności i treningu, to historia samej elektrostymulacji pamięta czasy starożytności, kiedy to w celach leczniczych terapii bólowej głowy wykorzystywano pewne gatunki ryb, zdolne do gromadzenia ładunków elektrycznych, przykładając je do ciała leczonej osoby.

Przełomowym osiągnięciem w dziedzinie elektrostymulacji okazały się badanie z 1780 roku, w których to Luigi Galvani udowodnił pobudliwość tkanki mięśniowej poprzez stymulację elektryczną żabich udek. To wydarzenie traktowane jest obecnie jako przełomowe, gdyż ukazuje zależność tkanki mięśniowej od działania impulsu. Za przykładem Galvaniego, kolejni naukowcy podjęli się badań w tym zakresie i tak też w połowie XIX wieku w testach na ssakach stwierdzono dużo większą siłę skurczu mięśniowego, niż w przypadku dobrowolnego skurczu.

Metoda elektrostymulacji na stałe weszła w życie, a najmocniej rozwinęła się w fizjoterapii jako metoda łagodzenia bólu oraz metoda stymulacji mięśni odnerwionych lub zanikających, co ze skutecznością sprawdza się po dziś dzień.

W 1791 roku rosyjscy naukowcy wykorzystali impuls elektryczny do stymulacji wyczynowych sportowców z Rosji, u których efekt przyrostu siły mięśniowej o około 30-40%, przeniósł się na wyniki sportowe.

Dorobek poprzedników przyczynił się do tego, że w 2003 roku na rynku ukazały się pierwsze systemy do treningów całego ciała metodą EMS, wykorzystywany w sporcie i fitnessie. Obecnie metoda elektrostymulacji łączy ze sobą aspekt treningowy i rehabilitacyjny. Jest jedną z najskuteczniejszych metod treningowych na świecie, której zaufało wielu sportowców i pacjentów.